Dag 15

Sommigen startten al om 6 uur, want het zou een lange dag worden. Inderdaad 310 km. binnendoor, allemaal spaghettiwegen. Gemiddelde snelheid onder de 30 km. per uur. En overal zijn ze met de weg aan het werk. Hele hellingen worden gesloopt, er wordt gemetseld, gegraven, riool gelegd, stenen gehakt met de hand en cement gemengd met een schepje. Af en toe staat er een vrachtwagen, midden op de weg te laden, of twee rupskranen, die bergen grond aan het verzetten zijn. En tussendoor is de 'weg' alleen te zien als rijspoor, in het zand en de stenen, met wat resten asfalt af en toe. Stof en stof en nog eens stof. Soms zijn er mensen aan het vegen(?) aan de kant van de weg. Verderop zijn ze springstof aan het aanbrengen, en blazen ze straks een stuk bergwand op. Wij konden er nog door, degenen na ons, moesten wachten, tot na de explosie en de grootste stenen waren weggeruimd.
Helaas ook vandaag onze eerste serieuze schade opgelopen. Na het wachten op een vrachtwagen, wilde Ebert even snel binnendoor inhalen. Helaas had de vrachtwagen hem niet in de gaten, en waren we niet snel genoeg voorbij. Een flinke deuk in de achterdeur, rechts en het achterscherm. Gelukkig kan de deur nog gewoon open en dicht, en heeft het geen invloed op het verdere rijden. Na eindeloos geklim, en gestuiter, en het laatste uur in het donker, komen we aan in een simpel guesthouse. Ouderwets, maar wel leuk. Kleine kamer, maar verder prima.
We waren nog lang niet de laatsen, en toen iedereen binnen was, hebben we verderop gegeten, in een soort zwitsere berghut. Pasta of pizza, met een wit biertje. Daarna weer naar huis, en snel naar bed. Helaas snipverkouden geworden. Loopneus en veel niezen. Niet zo erg als je ernaat zit, maar wel als je rijdt...
Lekker slapen, morgen weer een dag!!