Dag 7

We moeten vroeg op. Kwart voor 6 verzamelen, want we gaan naar de Tash Mahal. In de tuktuk,daarna in een golfkar en in de rij om kwart over 6. Schijnt dat dit Mausoleum het mooist is bij zonsopgang.
Afijn, de gids vertelt het verhaal. Geen leuk verhaal. De veldheer uit 1600 had meerdere vrouwen, maar eén was zijn favoriet. Zij kreeg 14 kinderen in 19 jaar. Bij de laatste bevalling overleed ze. De veldheer liet voor haar de Tash Mahal bouwen. Van de 14 kinderen overleefde er 6. De oudste broer vermoordde de overige 5 en sloot zijn vader op. Na zijn dood(74!) mocht hij wel naast zijn vrouw in het Mausoleum. Gebouw is prachtig van buiten. Binnenkant is sober en niet heel bijzonder. Na het ontbijt, gauw weg!! We moeten 360 km rijden met een auto die niet wil optrekken en niet harder dan 40-50 wil... Maar we rijden nog.
Het gaat redelijk. Als je ver vooruit kijkt, zo min mogelijk remt en zonder te koppelen schakelt van 1 naar 3 naar 5, lukt het aardig. Afijn , met een slokje water als koffie break en combineren van plassen en wachten in de tolrij, komen we toch een heel eind. Zover, op 300 km. dat we de assistentie bellen met de mededeling dat we het gaan halen vandaag!!!
Het liep anders. Een stomme tuk tuk gaat opeens inhalen. Ik moet hard remmen. Als ik weer voorzichtig gas geef, hoor ik alleen geratel uit de versnellingsbak en is er geen enkele aandrijving meer. Auto is overleden, of in ieder geval zwaar ziek. Jammer, ik had het zo graag gehaald vandaag. Balen.
De service truck zit gelukkig niet heel ver achter ons. Slepen voor de laatste 40 km. Op de brede weg gaat dat aardig, in de stad is het waardeloos. Steeds staan we stil en krijgen we een ruk als de zooi weer in beweging komt. Uiteindelijk net voor donker, rond half zeven binnen.
De monteur trakteert op gin-tonic. Hoort blijkbaar bij de standaard uitrusting... Douchen en effe zitten. Daarna buffet en lekker slapen. Foto's mailen lukt niet. Verhaaltje ook niet. Is opeens kwijt. Jammer dan.
Om kwart voor 4 gaat de wekker.....