Dag 17

Na een prima ontbijt gaan we om 7 uur rijden. Lange rit voor de boeg. Gelukkig is het nog niet zo druk op straat en schieten we het eerste stuk redelijk op. Als je zo door het landschap rijdt, zie je natuurlijk van allerlei dingen die je vast wilt leggen. Dat gaat helaas niet altijd. Als je rijdt, kan het eigenlijk helemaal niet. Wat doe je als je rijdt: je speurt continue het asfalt af naar gaten, scheuren, onverwachte drempels en zwalkt van links naar rechts over de weg. Net als de rest van het verkeer. Dan kijk je naar je voorliggers, want de meeste ga je inhalen. Tuktuks, fietsers, mannen met karren, voetgangers,, etc. Natuurlijk let je op het loslopende vee, liggende koeien op de rijbaan, veel geiten, die om de een of andere reden graag tegen de kant van de weg liggen, op de snelle baan en de sloom wandelende honden, waarvan je nooit precies weet welke kant ze op gaan of zullen gaan, als je toetert. Af en toe komt een spookvrachtwagen je tegemoet, of mannetjes op brommertjes, die toevallig ergens dwars over willen steken, maar dan wel een stukje terug op de weg... Als de weg bochten heeft wordt dit geheel nog een streepje moeilijker. Kortom: als chauffeur kun je geen foto's maken. Als bijrijder lukt het iets beter. Je leest mee met de weg, maar kan aan jouw kant natuurlijk ook naar de omgeving kijken. Zie je wat bijzonders, iPhone pakken, snel aanzetten, raam naar beneden en afdrukken. Natuurlijk ben je dan soms nog te laat, staat er net een boom, of lukt het nog niet. De foto's die ik gemist heb vandaag:
Een tuktuk, met daarboven op bijna 4 meter hooi of gras, waardoor er een soort gigantisch hooi- ei over straat schoof.
Drie meisjes van een jaar of 8, keurig in schooluniform waarvan de middelste een parasolletje had, tegen de zon.
Prachtig rood bloeiende struiken, met grote bloemen, geen idee welke soort.
Een prachtig groentestalletje, met allerlei producten, heel kleurrijk
Mooie bomen, met enorme kruinen, aan beide zijden van de weg, die samen een soort parkachtige laan vormen.
Mooie huizen, met felle kleuren, zoals lichtblauw, fel paars, oranje, waar blijkbaar een iets beter bemiddelde Indiër woont.
Vrouwen , met kinderen in fel roze kleding, als een soort kleurenbommetje op straat.
Etc, etc.
De weg werd hoe langer hoe slechter, en we moesten behoorlijk klimmen. Smalle weg, veel kuilen, onverhard, en een enorme lading lege tankauto's die de helling af kwam denderen. Helaas bleek er bij een smalle doorgang weer een noodlottig ongeluk gebeurd. Een tuktuk, was volledig geplet door een van de tankwagens. De bestuurder zal het niet overleefd hebben. Mensen staan eromheen, en beginnen aarzelend met het opruimen van de boel. We gaan verder. Diepe gaten en kuilen, verzakkingen van de weg, aardverschuivingen, etc, etc. Opeens komt Jan Willem met een grote grijns voorbij. Hij kijkt even, en geeft een dot gas. Schiet weg, hobbelt met een rotvaart over de slechte weg.
Het wordt al donker, en het laatste uur rijden we in het donker. Komen aan bij een oud maar redelijk net hotel. Iedereen is moe, en het is hier verboden alcohol te drinken, dus de stemming is wat lauw. We eten buffet op de achtste verdieping im een grote, maar ijskoude zaal. De airco werkt in ieder geval.
Gauw naar bed, want JW had de volgende verassing. We gaan morgen India uit, en de grensprocedure gaat wel wat tijd kosten. Dus half 6 vertrekken....
Welterusten allemaal.