Dag 29

In het hotel kun je prima eten. Allerlei gerechten, veel vis en vleessoorten, en heel grappig, levende rivierkreeftjes in een bak, die je klaar kan laten maken. Af en toe weten ze eruit te kruipen, en raapt de kok ze van de grond, of vist ze tussen de schalen vandaan. Als je een rondje hebt gedaan met je bord, heb je nog niet de helft gehad. Ook sushi, en hamsoorten, en alleraardigste kok, die je graag over alles nog wat vertelt. Na twee bordjes, en een dessertje, compleet met kersen, en nootjes, was het wel mooi geweest. In de lobby zaten een aantal andere deelnemers, die buiten de deur hadden gegeten. Altijd weer de vraag: Hoe laat gaan we morgen weg?
In onze kamer hangt een grote spiegel in de badkamer. Het blijkt dat daar ook een tv ingebouwd zit. Kun je tv kijken, terwijl je op de wc zit, of onder de doucht staat. Grappig, want je ziet helemaal niets aan de spiegel zelf.
Volgende ochtend, ontbijten, uitchecken, en rijden. Dit hotel was prima geregeld. Iedereen sprak prima engels, overal staan meisjes, die je willen helpen, en als je eventjes in de rondte kijkt, is er al iemand bij je. e kan zo vanuit de lobby naar de garage, maar ook naar de twee verdiepingen ondergrondse Mall. Kortom, alles bij de hand. Helaas gaan wij weer vertrekken. Over de dubbelbaansbinnenring, gewoon twee wegen boven elkaar, door de hele stad, zijn we zo de stad uit. Op de bovenlaag zijn geen kruispunten, alleen op en afritten, dus dat rijdt lekker vlot. Langs de weg is niet veel bijzonders te zien. Landschap met visvijvers, graan en rijstakkers, fabrieken en huizen.wat wel grappig is, zijn de middenbermen, tussen de snelweg. De chinezen planten graag om en om een conifeertje en dan weer een klein struikje met rode bloemetjes. En dat kilometers achter elkaar. Variant hierop is het thema: drie conifeertjes en dan een groen vierkant struikje. Ook voor vele kilometers snelwegaankleding. Wat dan weer niet zo handig lijkt, is dat elk conifeertje apart gesnoeid moet worden. Je kunt er dus niet zo bij langs rijden, ze zijn allemaal rond. Dus een ploegje van wel 8 man, zijn bezig met snoeien van de ronde kantjes, twee met een harkje, één op een busje, die de bovenkant doet, en één die vooruit gaat en alles wat onder de vangrail doorsteekt vast wegsnoeit. Deze ploeg kan voorlopig nog wel even vooruit. Even later zien we een trailer met nieuwe auto's . We hadden al eens gezien dat de bovenlaag bestond uit twee naast elkaar geplaatste auto's, maar deze maakt het nog bonter. Ook onderop staan twee nieuwe auto's naast elkaar, zodat er maar liefst 28 nieuwe skoda's op deze trailer passen. Een apart gezicht en een foto waard.
Dichter bij ons einddoel van vandaag komen we over een gigantisch lange brug van 47 km. door een zee-arm. Prachtig aangelegd, en zeer netjes allemaal. Een mooi bouwwerk. Het wordt nog mooier als blijkt dat er halverwege zelfs afritten zitten en een soort fly-over is gebouwd. Op zee. Een apart gezicht. Links en rechts onder je, zie je de ouderwetse Chinese vissersboten met hun netten varen. Soort oude jonken, met een hoge vierkante achtersteven. Een mooi contrast met de high tech snelweg, waar we op rijden.
De stad in, hangt er weer zo.'n vage gelige mist. Hoewel we aan de zee zitten, blijft dit hangen. Je hebt er op de grond geen last van, maar als je wat hoger kijkt, is het gewoon een vies gezicht. De stad bestaat weer uit de enorme eenheidsworst aan flatgebouwen, die deels nog niet afgebouwd zijn, mega zilveren kantoren en hotels, drukke verkeersaders, en wat me opvalt, nergens een motorfiets op de snelweg. Wel brommertjes en hele lichte motorfietsen in de stad, maar nog geen een zwaardere motorfiets gezien, ergens op een snelweg. Terwijl de lege wegen uitermate geschikt zijn om een stukje te gaan rijden met de tweewieler. Mits je op de capriolen van de Chinese chauffeurs let, uiteraard...
Na het inchecken lopen we even langs de boulevard. Er is een Mc Donalds, en we eten een burgertje. Een verkoopster wil me op de foto zetten bij een of ander kunstwerk. Dat moet ik dan wel betalen, natuurlijk. Ik heb geen interesse, en als ze blijft aandringen, maak ik een foto van haar ipv andersom. Ik laat de foto aan haar collega zien, die erom moet lachen. De winkeltjes langs de boulevard verkopen allemaal dezelfde prullaria. Inclusief levende schelpen. Misschien moet je dan zelf kijken of er een parel inzit, of zijn ze om op te eten?. We lopen een rondje, en komen nog wat klassieke gebouwen tegen, uit de koloniale tijd. Ook een soort paleisje, in lila, met gouden letters en krullen erop. Wat een mooie kitsch.
Ik ga even zwemmen, en weet weer een brilletje te lenen uit de bak met gevonden voorwerpen. De baliemedewerker had niets, de schoonmaakman had niets, maar gelukkig had de badmeester wel een bakje met achtergebleven spulletjes. Het bad is leeg, en ik ben zijn enige klant. Na 50 baantjes is het klaar. Lekker in de hottub, en daarna de relaxkamer ontdekt. Een mooie grote kamer, met gedempt licht, 5 pluche rode ligbedden, met elk een stapeltje van drie witte handdoeken. Ik ben alleen en doe de deur dicht. Dan hoor je alleen nog heel in de verte wat vage geluiden van het verkeer. Lekker effe van de wereld....
Dan naar boven en mijn verhaaltje schrijven. Inmiddels 6 uur. We eten ergens buiten de deur, aan de overkant. Morgen een aparte dag. Eerst een excursie naar de plaatselijke bierbrouwerij, daarna de spullen aan boord van de ferry zien te krijgen, om 4 uur aan boord en afvaart omstreeks 19.00 uur. Geen idee of er Wifi aan boord is, of dat er uberhaupt bereik is van telefoon of internet. We gaan het merken.
Nog een paar dagen, en dan is het klaar. De dagen gaan snel, maar het is ook wel genoeg onderhand.
Tot later.....