Dag 32

Ik was om half 9 wakker. We lagen al bijna voor de kade, en iedereen was al druk bezig met inruimen en inpakken. Het was erg warm, dus effe douchen. Toen moesten we naar beneden, naar de balie. Gauw afdrogen, truitje aan, rotzooi in de tas, rits bijna stuk getrokken, en als laatste de trap af. Twee dekken lager, zat iedereen. We hebben er 40 minuten gezeten.... Ik was al nat van de douche en het zweet. Dat had wel even anders gekund. Een appel voor het ontbijt, en om kwart over 9 mochten we van boord. Er stond een kleine bus bij de loopplank. Iedereen in de bus, paste net, maar er zaten geen banken in, en hij was voor mij net te laag om in te staan. Ik ging op de grond zitten, tussen de tassen. We reden ongeveer 60(!) meter, en toen mochten we er weer uit. Naar binnen, paspoort controle en douane. Ik was er al door, toen bleek dat alle tassen uit de auto waren gehaald, en mijn grote tas, die ik af en toe van inhoud wissel met de kleine, nog aan de andere kant van de douane stond. Oeps. Dan mag je dus niet zomaar even terug lopen door de schuifdeur. Dan houdt het mannetje je tegen. Hij snapte wel dat er nog een tas van me aan de andere kant van de sluis stond en ging de chef halen. De lange chef, in uniform met pet, mocht wel met mij mee, terug door de sluis. Er stond nog één tas in de grote ruimte. Ik wilde hem pakken, maar dat was de bedoeling niet. Hij pakte mijn tas, en ik mocht hem bij de balie openmaken. Hij liet me een lijst zien, met wapens, drugs, pillen, en allerlei andere zaken, en vroeg me of die in mijn tas zaten. Gelukkig niet. Toch hele tas uitpakken, T shirts bekeken, eerste hulpsetje open, souvenirs uit de verpakking, afijn, de hele boel op de balie. Hij was heel vriendelijk, ik ook, maar alle vakjes moesten open en de tas moest effe leeg. Toen alles er weer in zat, mocht ik weg. Ik heb hem een hand gegeven, en ging weer door de deur. De auto's ging nog wel twee uur duren, en we konden de bagage in het kantoor van de rederij zetten. Toen naar de overkant gelopen, naar de koffiebar, en wat gegeten. Om 12 uur weer naar binnen, en toen waren de auto's uitgestempeld. Bagage ging met een busje, en wij ook, rond het gebouw, naar waar de auto's stonden, en toen konden we weer rijden.
De stad door, en even later de binnenwegen op.
Japan is geheel georganiseerd en zeer netjes. Het ziet er westers uit, alles klopt, met bordjes, aangeveegd, paaltjes en zelfs de mannetjes langs de weg hebben dezelfde veiligheidszaken aan als bij ons. Bij ons eerste tolpoortje staan twee personen, in uniform, met helm en een soort veiligheidsbril. Ze doen het kaartje in de automaat, pakken het geld aan, en doen dat er ook in, en geven je netjes het wisselgeld retour. Bij het tweede tolpoortje begint iemand tegen me te praten, via een camera op afstand. Hij wil weten of ik een small of medium car heb. Small natuurlijk... Dat scheelt geld, dus minder betalen. Het binnenland ziet er ook westers uit. Huizen, erfjes, volkstuinen, en akkertjes. Alleen wel in miniatuurvorm. Het is herfst, en het motregent. Wel mooie kleuren. We rijden langs een riviertje, over een heel smal weggetje. Alsof je in de Ardennen rijdt. Veel blad op de weg, scherpe bochten, en geen vangrail, dus goed opletten. Omdat we nog naar het vredesmonument in Hiroshima willen pakken we een stukje expressway. Helaas is er verderop geen afslag, waar ik eraf wil, dus even verderop eraf, en toch weer binnendoor. We zijn uiteindelijk rond 5 uur bij het museum. Maar we mogen nergens parkeren!! Overal worden we direct weggestuurd, door kleine japannertjes, die met gekruisde armen naar ons toehollen. We rijden wat rond, maar nergens is een legale parkeerplek. Ook de man die parkeerplekken verhuurt zit vol en wil ons niet eens even 10 minuten op zijn stoepje laten staan. Op de wegen staan allerlei verbodsborden, en beugels als obstakel. Later blijkt dat twee mensen een soort blokkade onder de auto hebben gehad, en eentje een bon. De blokkade is niet zo'n probleem met een 4x4. Gewoon overheen rijden, de man met de bon moet zich melden... Wij zijn het zat en rijden naar het hotel. Helaas geen Vredesmonument gezien.
Het hotel staat op een schiereiland, heel groot, maar ook heel druk. Je moet in de rij om in te checken. Lekker douchen, contact met het thuisfront, en even verhaaltjes sturen.
In de bar een wijntje en daarna prima gegeten. We besluiten om morgenochtend nog een poging te doen. Van degenen die geweest zijn, begrijpen we dat het een indrukwekkend bezoek was. Inmiddels half 11. Verhaaltje geschreven, nu poetsen en slapen. Morgen gaar de wekker weer om half 7.
Welterusten....