Dag 33

Omdat we nog naar het vredesmonument wilden, in Hiroshima, konden we iets later opstaan dan de rest. Het museum is pas om half 9 open, halfuurtje rijden, dus om half 7 op, en ontbijten. Bijna iedereen was al weg. Behalve Loek en Gonneke, die ook nog een bezoek wilde brengen aan het park. Tijdens het ontbijt stormt Niek nog even naar onze tafel. Hij had zijn map laten liggen... Ik had al wel een map gezien, maar wist natuurlijk niet van wie. Gelukkig voor hem. Hij was pas een kilometer onderweg...
We waren er omstreeks 8 uur, en hebben eerst door het mooie park gelopen. Hier staan diverse monumenten, door verschillende mensen geplaatst. Aan het eind van het park staat nog een ruïne vanuit 6 augustus 1945, als restant van een vernield gebouw. Het park is mooi, en rustig. Vanzelf ontstaat er een soort besef van het verleden, en wat mensen elkaar hebben aangedaan. Als het gebouw opent, lopen we naar binnen. Toegang kost ongeveer 50 cent. De tentoongestelde zaken zijn zeer indrukwekkend. Verbrande kleding van slachtoffers, veel foto's van grotendeels verbrande mensen, stukken van gebouwen, en totaal gesmolten voorwerpen, die bewaard zijn. Er is een stuk stoep van een bankgebouw. Hier heeft iemand gezeten, die ter plekke totaal verschroeid is. Het lichaam laat een zwarte schaduwvlek achter op het natuursteen. Het geheel maakt een diepe indruk op me, ik ga er geen foto's van maken, en loop stil door. Vele verhalen van jonge slachtoffers, zowel op de dag zelf, als de weken erna, maar ook nog vele jaren later, mensen die sterven aan stralingsverschijnselen, kankersoorten, en spontane bloedingen. Ik ben er stil van....
We lopen terug naar de auto. Ebert merkt mijn stemming en vraagt of er wat is. Ik geef een ontwijkend antwoord, dat ik dit toch even alleen wilde beleven. Ik kan niet zomaar binnen in zo'n gebouw een of ander grapje maken, of over de dagelijkse dingen praten. Doet mij beseffen, dat er helaas in grote delen van de wereld, nog steeds niet het besef is doorgedrongen dat je met geweld niets oplost.

We rijden de stad uit. De stad is wel groot, maar met minder hoogbouw dan de steden in China. Het ziet er allemaal redelijk westers uit. Alleen de zeer kleine minibusjes, als kleine doosjes van verschillende merken vallen op in het straatbeeld. Ook andere auto's van bekende merken, maar met compleet afwijkende types zien we rondrijden. Op de ringweg komen we in de Corvette club terecht. Ongeveer 15 zwaar gepimpte wagens scheuren ons voorbij, blijven naast ons hangen, en steken de duim omhoog. In de tunnel trekken ze de V8 even open. Wat een gebrul...
We rijden naar Kyoto. In deze stad zijn vele tempels en gebouwen om te bezoeken. Wij kiezen voor het grote paleis van de vroegere shoguns. Een mooie gebouw, van binnen bijna laag, maar met hele mooie schilderingen op de grenen wanden. Je mag er beslist geen foto van maken. Wel van de buitenkant, en de tuin. Er lopen verl toeristen, ook Europeanen, of Amerikanen. Ze vallen gewoon op tussen de japanners. Ik maak nog wat foto's, waaronder een van 4 meiden, die voornamelijk druk zijn met het maken van selfies en foto's van mooie natuur, waar ze zelf voor gaan staan.

We lopen een rondje, en gaan er weer vandoor. Bij de supermarkt, waar ik de auto had gestald, heb ik een paar boodschapjes gedaan. Ingepakte sandwich, flesje cola en een zak kreukelchips. Samen met het meegenomen harde gekookte ei, is dat onze late lunch...
We rijden de stad uit. Tanken bij een onbemand station, geheel in het japans!! Geld erin, pomp kiezen, en tanken maar. Het lukt ook nog allemaal. Voor de zekerheid gooien we er super in, dan hebben we in ieder geval benzine en geen diesel. De route gaat nog een heel stuk binnendoor, maar tegen drieën zijn we pas bij de betreffende afslag. Binnendoor is vast heel mooi, maar kost zeker 2-3 uur. Dan is het donker als we aankomen. We nemen de expressway, en komen rond half 5 in de stad. Dwars door de stad loopt ook hier een verhoogde expressway, met minimale afslagen. Grote geluidswallen ernaast en je hebt een superverbinding naar het centrum.., Hebben we het niet over leefbaarheid, milieu en stank- en geluidsoverlast.
Wij zitten in het hotel, direct naast het station. Enorm gebouw, met 4 parkeerlagen en de receptie op de 15 e verdieping.
Wat een fabriek. Het zwembad/fitness kost €25,00 euro. Dat gaan we dus niet doen. De Wifi is traag en blijft zoeken. Sinds ik mijn iMessage heb uitgezet, en later weer aan, werkt de SMS niet meer. Jammer, zoeken we thuis wel weer uit. Mailen lukt wel, denk ik.
Ik ga eerst even scheren en douchen, en nu een verhaaltje.
Inmiddels 18.00 uur. We eten om 20.00 uur. Nog effe niks. Dat is ook wel lekker.

Tot later