Dag 34

We hebben een geknipte dag vandaag. We gaan op bezoek bij de Toyota fabriek. Er is ook een museum bij, en Ebert wil deze graag uitgebreid bekijken, dus we staan evengoed om kwart voor 7 op. Enorme ontbijtzaal, heel veel japanners. Een werknemer, waarschijnlijk een amerikaan, vroeg of we bij de rest van de Dutch people wilde zitten. Oké, dus wij mee naar de hoek. Zat inderdaad een heel stel Hollanders, maar niemand die we kenden. Ander soort reisje, denk ik. Ik rijdt naar het museum. Dat ligt in Toyota city, een deel van de stad, vol met autodealers, toeleveranciers, boeken en CD winkels en garagebedrijven. We staan om kwart over 9 voor de deur, het museum is pas om half 10 open. Beneden zit een Starbucks, en we drinken een kopje koffie. In het museum, blijkt het niet echt een museum te zijn. Het is meer een technisch voorlichtingscentrum van wat de huidige ontwikkelingen zijn. Veel auto's op electra, en de eerste modellen op waterstof. Geen enkele oude auto, alleen wat dinkey toys. Wel het verhaal van de oprichters, 1936, begonnen, en eigenlijk voorbeeld van Amerika geïmiteerd om auto's te gaan maken voor de Japanse markt. De filosofie is die van teamwork, elkaar controleren, just in time, en continue verbeteren. Verspilling worden uitgebannen, en het bedrijf maakt totaal zo'n 90 miljoen auto's per jaar!!Verder in ca. 45 minuten uitgekeken in het museum, en in totaal 4 x het hele gebouw door geweest.
Toen beneden wachten, nog een koffie tot om half één de bus kwam. Een heel leuk, lacherig meisje, met hele kleine oogjes, die steeds dicht gingen, ging het verhaal vertellen. Ze moest steeds lachen, daardoor moesten wij lachen, en zij ook weer. Haar engels is moeilijk te verstaan, zeker omdat de R ook nog als L wordt uitgesproken. We komen in de assambly fabriek. Het is zoals je je voor kunt stellen. In het midden schuiven de auto's steeds door, de mannetjes schroeven allemaal een paar onderdelen terwijl ze even meeliften met de band, tot de volgende auto aan de beurt is. Het tempo is hoog. Er worden 450 auto's per dag geproduceerd, en het maximale aantal is 1.000 per dag. Nu werken er twee ploegen, waarschijnlijk is dat voldoende voor de vraag. Achterom de werknemers rijden continue kleine miniheftrucks, met bakken onderdelen, die ze continue aanvullen. Er worden 4 typen auto's gemaakt, en allemaal door elkaar. Dus verschillende kleuren, busjes en personenwagens, met natuurlijk allerlei verschillende uitvoeringen. Een logistiek meesterwerk, want er worden zo'n 30.000 onderdelen geplaatst. Hiervan wordt 30 % zelf gefabriceerd en komt 70% van verschillende toeleveranciers. Later lopen we door de lasstraat. Er werken hier alleen robots, en het is een mooi gezicht om die allemaal tegelijk te zien bewegen, rond het frame van de auto. Alsof ze leven. Ook hier zit het tempo er goed in.
Het fabrieksterrein is groot, er staan verschillende kantoren, met ontwerpers, technische mensen, en staf. Alles is keurig aangelegd, er is een eigen brandweer, en bussen met bezoekers rijden af en aan. We mogen beslist geen foto's maken van de binnenkant. Als we terug zijn, krijgen we een ballpoint, en gaan rijden. Het is nog ruim 300 kilometer, en het is al half drie. We gaan dus maar niet meer binnendoor, maar nemen de expressway.
Bij een tolpoort worden we tegengehouden door de dame. We mogen niet verder. Haar collega komt erbij. Kijken naar onze nummerplaat, en ze ratelen tegen ons in het japans. Wij beginnen in het Nederlands terug te praten. Dan begrijpt ze, dat we elkaar niet verstaan. Maar dat werkt niet echt. Dan besluit ze ons toch maar door te laten, maar we moeten nog wel betalen zegt ze. Dat hadden we al gedaan, en Ebert reageert wat kortaf. Ze beginnen te buigen en te verontschuldigen. Dan krijgen we ons wisselgeld, en mogen weg. De rij achter ons was al begonnen met toeteren, helaas, daar konden we niets aan doen. Het is maar tweebaans, redelijk druk, en pakken ook nog een stukje file mee. Rond half zeven zijn we binnen. Een heel leuk onderkomen, lijkt een beetje op een boswachterij, met een groot vuur in de haard!!
Dat is wel heel lang geleden. Lekker. We zitten aan een meer, met een soort minihuisjes, heel basic, maar wel mooi. Nu in de lobby, verhaaltje schrijven.
Vanavond even kijken naar onze vliegreis. Moet ik vast nog wat voor regelen....
Morgen laatste dag!!!!!
Ik ga het nog missen, dit schrijven...
Gegroet.