Dag 31

Geslapen tot half 10. Paar keer wakker geweest, en steeds weer omgedraaid en verder geslapen. Buiten is het redelijk woest. Zoute regen op de ramen, behoorlijke golven, en harde wind. Ik ga even een kijkje nemen bij de voorplecht, klim over het hekje, en waai zowat uit mijn jas!!
Een foto maken lukt nog net, maar dit is wel heftig. Binnen zitten we samen in de tijdelijke huiskamer. Er zijn dropjes, thee, en chocolade. Sommigen lezen, en anderen kletsen wat. Velen liggen plat, en voelen zich niet goed. Ik heb helemaal nergens last van, en op een gegeven moment zit ik alleen in onze huiskamer. De rest is even liggen, met een pilletje....
Ik moet jullie nog wat vertellen over onze groep. We rijden met 14 auto's waarvan twee van de organisatie, zijnde Jan Willem, en Wouter met vriendin Sigi. Van de andere teams zijn er verschillende soorten mensen. Een aantal kent elkaar al jaren. Doet al meerdere malen mee met dit soort challenges, doen samen aan rallyrijden, of hebben delen van de wereld bezocht met dezelfde mensen. Het koppeltje Kwik, Kwek en Kwak, rijden samen op, eten samen, doen samen de boodschapjes, en hebben altijd de grootste lol. Drinken samen ook het meeste bier waarschijnlijk.
Bestaan uit een man met een aantal fotozaken, een shovelverhuurder in Amsterdam en een koppel, die al gestopt zijn met werken, en de wereld verkennen met hun vrachtwagen camper, of dit soort ritjes. 4 andere stellen rijden ook graag samen, vertrekken gelijk en stoppen gezamenlijk onderweg om te eten en te tanken.Bestaat uit een fabrieksdirecteur, een gestopte bloemist, een man die podotherapeutisch schoeisel en protheses maakt, en een oud-garagehouder. Allen met vrouw.

Dan houd je nog een paar auto's over. Alfons heeft afwisselend gereden met zijn zoon, zijn broer en nu met zijn vrouw. Zo heeft hij dat verleden jaar ook gedaan. Hij stopt vaak onderweg, maakt echt mooie foto's en is de rust zelve.
Gert, zeer ervaren rijder, rijdt met zijn dochter Levi, die pas is afgestudeerd en nog geen vaste baan heeft. Gert rijdt elk jaar met een paar vrienden in de alpen, met Porsches, waarbij er ook elk jaar wel een afgeschreven wordt. Een setje banden, remblokken en schijven worden ingecalculeerd, en als we terug zijn gaat hij direct door naar een rally evenement. Hij rijdt op het circuit, heeft een rijtje Porsches en een Ferrari in de garage staan, en mag wel autogek genoemd worden.
Werner en Corinne wonen in Spanje, en rijden ook meerdere ritten per jaar. Zowel met de BMW, als de Porsche of met de Mini in Engeland. Doen verder zo weinig mogelijk, naar eigen zeggen.
Loek is ziekenhuisditecteur en zijn vrouw is arts. Samen hebben ze een splinternieuwe defender gereed laten maken voor dit avontuur. Zijn erg aardig, en trekken ook behoorlijk hun eigen plan, qua rijden.
Ikzelf rijdt met Ebert. Ik kende Ebert niet, en dat is natuurlijk een soort risico, als je samen 5 weken, bijna dag en nacht op pad gaat. Dat ging ook niet zomaar goed, en we hebben ook wat discussie gehad. Zeker omdat ik met zijn auto rijdt, en hij dus uiteindelijk bepaalt hoe en wat. Daarnaast zijn onze karakters erg verschillend, en dat geeft op zijn minst ook wat verschillen van mening. Uiteindelijk maak je gewoon veel kilometers, moet je veel samen regelen, en zal je het samen moeten doen. Samen slapen op een kamer, meestal samen eten, en de pot beheren.
Wat lastig is, is dat vele mensen elkaar al lang kennen, en dan is het wat vreemder om daar als nieuweling tussen te komen. Ik ga grotendeels mijn eigen gang, ga alleen zwemmen of een stukje lopen in de stad. Met eten of bij de borrel zitten we meestal samen in de groep. Gaat natuurlijk over auto's , reizen, rally's, en toekomstige plannen. Velen willen alle challenges meerijden, maar er zijn ook kritische geluiden, zoals te veel kilometers, of de verwachte saaie route door Canada en Amerika. Enkele die-hards vinden het maar niks dat sommigen met keurig geprepareerde auto's verschijnen. Zijzelf begonnen ooit met een standaard Audi A4 of Mercedes Sl. Zo is er voor eenieder wel wat te wensen.
Ikzelf vindt de route te makkelijk, en de onderkomens wel erg luxe. Je rijdt van puntje naar puntje, kunt constant zien waar je bent, en rijdt je 10 meter verkeerd, zie je dat al op de kaart. Verder is er weinig tijd om te stoppen ivm de vele te maken kilometers. Ook het jagen met dure auto's door zeer arme gebieden staat me soms wat tegen. Zeker als de berijders geen geduld hebben, als de plaatselijke gids of douane een foto wil maken, we zijn hier tenslotte te gast. Ook had ik meer uitdaging verwacht in de wegen. Ze zijn wel slecht, of halfverhard, maar we hebben nog nooit vastgezeten, of een baggerpad gehad, waar je zou twijfelen of dat wel goed komt. Bovendien is Ebert niet echt een waaghals, en erg bang om wat stuk te rijden, dus we hebben nog maar weinig meters naast de weg gereden. Wat mij betreft dus minder kilometers, meer stops en wellicht meer de tijd nemen om mensen te spreken. Maar het is zoals het is....

Redelijk gegeten, standaard bordje met rijst, soort burger en wat sla.
Er is vanavond geen film , maar ,....... karaoke. Er liggen 4 dikke boeken met nummers , maar op ongeveer 6 bladzijdes na, alles in japans. Ik heb twee van die nummers aangehoord, wordt je niet echt vrolijk van. Ook niet van de zangkwaliteit van de jongeman op het podium.
Ik ga wat zingen: Don't you forget about me, van de Simple Minds. Gaat redelijk. Later zing ik nog samen met Gonneke drie nummers. Een van Abba, Dowaydiddy diddy dum en Maggie van Rod Stewart. We krijgen applaus van de japanners, en geven hen natuurlijk ook applaus. Stel je niet teveel voor, we zaten met ongeveer 12 man in de zaal....
Ik ga nog even douchen in ons hokje en dan lekker slapen..
Al met al een welbestede dag op een oud schip, in de regen en wind, met minimale voorzieningen...
Morgen rond half 10 komen we aan, is het plan.