Dag 20

Om kwart voor 5 gaat de wekker voor Ebert. Hij gaat mee ballonvaren. Om half zeven is hij weer terug. De tocht gaat niet door vanwege het slechte weer. We slapen verder tot kwart over 9. Dan lekker ontbijten, en zowaar tijd om even rustig je koffie op te drinken. Ik krijg mijn iPad terug van Sigi, die hem gisteren geleend had. Die van haar zat vast en reageerde nergens meer op. Zo werkt het wel een beetje in de groep. Heb jij nog benzine en de ander niet, geef je dat af. Je wisselt onderling wat geld, neemt elkaar spullen mee als iemand weer eens wat laat liggen ergens, en helpt elkaar met allerhande praktische vragen, van de code voor de Wifi, of je wel of geen bereik hebt, tips en trucs voor onderweg. Ik kijk een beetje mee. Als ik over twee jaar met Harmke door Zuid Amerika wil meerijden, wat is dan de handigste auto, welke brandstof, wat voor vering en banden, welke reserveonderdelen, etc, etc. Pillen, die je darmen beschermen, muggenspul, een klein koffiezetapparaatje, en zelfs tosti ijzers en pindakaas.
Gelukkig had ik een tas vol mueslirepen mee. Dat is heen handig, eet makkelijk onderweg, maar helaas is de tas nu leeg.
Wouter is begonnen aan de BMW van Alfons.
Ik ga eerst mijn drie dagen verslag bijwerken, op de veranda.
Om 11.00 ga ik eens kijken wat de verdere plannen zijn.

Om 11.00 wilde ik even gaan kijken bij de auto's toen Jan Willem eraan kwam. Onze prachtige boerenlullenoplossing was aan renovatie toe. De beide veerpoten waren weer uit de zeer uitgelubberde ophanging geschoten. Dus of we even wilde helpen met de operatie. Dus hebben we de boel weer losgehaald, nieuwe spanbandjes erop gezet, en het geheel weer gemonteerd. Ik heb de tijd niet opgenomen, maar door onze handigheid was het volgens mij binnen een handomdraai gepiept. Ook de spiegel, die al twee keer geductaped was, hebben we met parkertjes vastgezet. Toen nog een paar stukjes karton onder de reeds twee weken rammelende imperial, en we waren er weer helemaal klaar voor!!
De luchtvering van Alfons is weer gemaakt, en Wouter was druk bezig met de defender. Probleem was dat hij eigenlijk een stukje hulpgereedschap nodig had, wat hij niet had. Maar Wouter is niet zomaar uitgepraat. In een grote sleutel, boorde hij gaatjes, en begon daar parkertjes in te draaien. Uiteindelijk had hij het benodigde extra handje om de V-snaar los te maken. Erwin heeft zijn band geplakt, en toen lieten we Wouter alleen.
Eerst douchen, inmiddels nat van het zweet, en omkleden. Daarna wat eten, en om half drie gingen we op tempeljacht. Je hoeft ze niet te zoeken, er staan er 4300 rond de stad. We gingen op de bonnefooi naar rechts en kwamen de eerste al tegen. Schoenen uit en een rondje gelopen. Door naar de volgende. Een oude bijna verlaten tempel, op twee jonge handelaren na, met zandgeschilderd linnen bij de deur. Mooi plaatje maar hij vroeg 40 dollar. Na wat onderhandelen, gingen we eerst de tempel beklimmen en foto's maken. Toen ik terug kwam, bood ik nog eenmalig 10 dollar, ongeveer 10.000 Kyat, met de mededeling, dat als ik mijn schoenen aan had, ik weg zou lopen, en dan was het klaar. Hij begon te piepen, en te pingelen,maar wel op een vriendelijke manier. Toen ik mijn schoenen aanhad, en wegliep, kwam hij hollend achter me aan met de doeken. It was allright!! I was a hard bargen... Dus krantje erom en wegwezen.
Zandpaadjes uitgezocht, en nog war tempels bekeken. Toen nog even door de stad, naar de rivier. Per ongeluk bleek het zandpaadje uit te komen bij een man op zijn erf. Dus auto geparkeerd, een verbaasde bewoner achterlatend, en via zijn tuin, naar de rivier gelopen. Prachtig beeld. Mooie bomen, waarvan de wortels allemaal kaal gespoeld waren, zodat het leek of ze op pootjes stonden. Mooie foto's gemaakt van drie bootjes, in het rimpelloze water. Alles stil en rustig. Wat een mooi beeld.
Daarna teruggelopen en doorgetoerd. Op een zandweg zat een oude dame een dikke sigaar te roken. We namen een foto en gaven haar 1.000 Kyat. Had ze ook weer een goede dag.... Toen nog even tanken. Ik vroeg de weg aan twee leuke meiden op een brommertje. Ze gingen ons wel even voor. Na twee kilometer was het station.. Als dank hebben we de tank van de dames ook even vol gegooid. Terug naar het hotel. Biertje en mijn verhaal schrijven. De Defender van Loek is klaar!!!! Alles gelukt. Mooi zo. Het lijstje van Wouter is leeg!!!!
Het is inmiddels zes uur. We gaan zo maar eens wat eten.
Wat ik nog vertellen moet: bijna alle meisjes en vrouwen hebben hun wangen ingesmeerd met sandelhout. Het hout wrijven ze over een soort wetsteen, en met wat water ontstaat een gelig papje. Dat smeren ze als een plakkaat op hun wangen, en eventueel op hun voorhoofd, of met wat streepjes over hun gezicht. Is een schoonheidsmiddels, en goed voor de huid. Het sandelhout geeft een bepaalde geur af, en blijkbaar is dat het schoonheidsindeaal hier. Ik begrijp dat ze van het lakken van nagels helemaal niets moeten hebben... S'lands wijs, s'lands eer zullen we maar zeggen.
Als afsluiter nog een paar mooie spreuken die ik me herinner langs de weg:
Alert today, alive tomorrow.
Life is a highway, without a testride.
En een die ik zelf verzonnen heb: if you want to go fast, Love is the way....

Ik denk aan mijn vrouw.. Zit inmiddels alleen in de bar.

Patrick wordt gebeld. Alfons is in de stad. Zijn wiel is eraf gelopen......
Nou dat weer...

Tot later in dit feuilleton.