Dag 24
Door: Arjan
Blijf op de hoogte en volg Arjan
06 November 2015 | China, Kunming
Om de zoveel kilometer zien we enorme pijlers staan, dwars over het dal. Wel 30 tot 40 meter hoog, nog zonder opbouw. Waarschijnlijk voor een snelle spoorverbinding. Enorme investering, heel veel beton, en knap gemaakt. China is qua infrastructuur beslist niet achterlijk. Bij de benzinepomp, is geen koffie te koop. Wel koud in blik. Ik heb het geprobeerd, maar is geen aanrader... Waterig en flauw. Wel de twee sandwiches meegenomen, die ze gisteravond nog kwamen brengen voor Ebert. Met gebakken ei, en worst. Dat smaakt beter.
We rijden naar Kun Ming. Een hele grote stad. Van veraf zie je de flats al opdoemen. Veelal exact hetzelfde gebouwd, soms wel 20 stuks bij elkaar, meestal 30 lagen hoog, en vierkant. Leeg, en maar een enkele bewoond. Ernaast wordt op alle plekken doorgebouwd aan dezelfde eenheidsworst. In de stad is het verkeer goed geordend. Alleen de stoplichten staan aan de overkant van de kruising, daar kun je je nog eens in vergissen. Dan sta je als domme buitenlander, midden op de kruising, terwijl iedereen naar je kijkt en om je heen rijdt. Het hotel is weer wanstaltig groot. De lobby is wel 8 meter hoog, en 60 meter breed. Er hangen kroonluchters van 4 x 4 meter.
Altijd even melden als ik binnen ben, aan mijn vrouw en dochters. Vandaag viel mee, een rit van 340 km. Daar kijken we niet meer van op. Lekker als je even heen en weer kunt appen met het thuisfront. Doet me altijd wel even wat wegslikken....
Inchecken, en even later een rondje in de buurt gelopen. Vanuit het raam kon je een heel leuk tuintje zien, en dat even bezocht. Daarna door de winkelstraat. Kleding, mobieltjes, etenswaren, brommertjes en allerhande allesverkopende zaakjes, en uitdragerijen. De mensen zijn wat schuwer en gereserveerder dan in de vorige landen, en als je naar ze lacht, lachen ze lang niet allemaal terug. Ik praat tegen iedereen die ik zie, maar veel engels kennen ze niet. Leuk dat een klein meisje en jongetje wel spontaan zwaaien en bye bye roepen. Dat verdient een foto. Ook een oude opa, met zijn vrouw op het stoepje beantwoord mijn opgestoken duim. Een dame met gebakken aardappeltjes, langs de weg, wordt echter boos, er mag geen plaatje gemaakt worden van haar handeltje...
Langs de achterkant van de straat terug. Daar zitten de autodealertjes, gokhuisjes, reparatiebedrijfjes, laswerkplaatsjes, en ander vaag gedoe. Het is er smeriger en de huizen zijn vuil en verwaarloosd. Wel leuk om even te zien. De auto's zijn ook wel een aardigheidje. Je ziet goed gekopieerde Audi's met een vaag merkteken. Volkswagens(?) waar wij nog nooit van gehoord hebben, soort Mazda's maar dan chinees, en af en toe verlengde BMW 's en een Porsche. Veel namaak dus.
Terug naar het hotel, even mijn verhaaltje schrijven en de telefoon opladen. Is nu 17.00 uur. Ga versturen. We eten vanavond buiten de deur, begrijp ik. Koreaans of zo. Misschien wel hond, wie zal het zeggen.
Meld me later weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley