Dag 36 en slot

De borrel was natuurlijk prima. Jan willem had champagne geregeld, iedereen feliciteerde elkaar met het bereiken van het eindstation, en er waren hapjes en drankjes.Na de borrel heel leuk gegeten. Echt Japans, met sushi, aparte gerechten, en een heerlijk flesje wijn. Na het diner nog even afgezakt in de bar. Achter de draaitafel een japanse dame, die helaas alleen muziek draaide, waar wij allemaal nog nooit van gehoord hadden. Ook na verzoek van Liesbeth, bleef het een vage, japanse deun. Tevens een soort verdwaasde dame, die met een sjaaltje en op blote voeten wat heen en weer bewoog op de dansvloer. Zag er een beetje koddig uit. Later zat ze op de bank, aan de zijkant te dutten.
Afijn, iedereen is opgelucht, alles is achter de rug, we hebben het gehaald, kregen een sticker, en voor degene met de auto, een groen V tje, om op te plakken dat de etappe van dit jaar gehaald is.
Omstreeks 12 uur naar bed, en al om half zeven wakker. Effe draaien en om 7 uur gaan douchen. Daarna van twee tassen, één tas gemaakt. Samen eten, in de businesslounge, afrekenen, en wachten op de bus. Die rijdt nog langs diverse hotels, voordat we op het vliegveld zijn. Uiteindelijk weer vroeg zat natuurlijk. Met onze boarding pas op de mobiele telefoon, lopen we eenvoudig het vliegtuig in. Het is 8 uur vroeger, in Nederland, dus gelijk maar het horloge teruggezet. Toen was het in plaats van half 1 opeens weer half 6. Dat wordt een lange zit.
Drie films later, wat gestaan en gelopen, weggedut en wakker geschrokken, komen we aan in München. Drie uurtjes overstaptijd, en uiteindelijk omstreeks half 10 op Schiphol.
Ebert heeft al twee keer gevraagd of ik iets had geregeld ivm het ophalen. Dat heb ik niet, want ik ken mijn meisjes. En inderdaad, er staan er 4, inclusief Kasper. Dat had ik wel verwacht. We krijgen een mooie welkomstballon en gaan naar huis. Ebert vertrekt met zijn Porsche naar huis, ik ruim nog wat op, we praten wat na en gaan naar bed.
Dat is dan de laatste dag van deze reis. Het is mooi geweest, het is klaar.

Als ik na drie dagen terugkijk op de hele reis, dan heb ik een paar dingen geleerd en onthouden van dit avontuur.
Als eerste, moet je dit soort dingen niet zomaar doen met iemand die je niet kent. Het gevaar schuilt erin, dat je elkaar niet ligt, behoorlijk andere persoonlijkheden bent, en er geen goede klik is. Als je dan als gast ook nog rijdt met de auto van een ander, kan het soms wat ongemakkelijk worden. Misschien geldt dat zelfs ook wel voor mensen, die je wel kent, of denkt te kennen. Je zit tenslotte de hele dag met elkaar in de auto, deelt dezelfde kamer, bent regelmatig op elkaar aangewezen, dus er is behoorlijk intensief contact.

Ten tweede moet je dit soort avonturen gewoon met je vrouw doen. Het is heel vreemd om van alles te zien en te beleven, terwijl degene waar je het meest mee deelt, alleen thuis een verhaaltje leest, of via Internet wat plaatjes op moet zoeken. Dat is niet goed.

Als laatste vond ik het daadwerkelijke avontuur erg klein. Je rijdt van punt naar punt, alles is uitgewerkt, je kunt eigenlijk niet verkeerd rijden. We hebben niet eens een keer vast gezeten, of zijn verdwaald. Daarnaast ben je gewoon lang onderweg, per dag. Kun je te weinig zien en beleven onderweg. Ik zou het leuker vinden om meer zelf uit te zoeken, eigen dingen te kunnen doen, en mensen te spreken onderweg, stukjes te lopen, of onverwachte dingen op te moeten lossen.

De tip van Harmke om een dagboekje bij te houden is me zeer goed bevallen. Het is leuk om wat op te schrijven, van de zaken die je opvallen onderweg. Niet alleen voor de achterblijvers, maar ook als document voor later. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb.

Tot zover mijn verslag van deze reis. Blijft het feit dat er maar weinig nederlanders dit soort reizen maken, laat staan met eigen auto, je verschrikkelijk veel ziet onderweg, overal aardige mensen zijn, en het een mooie belevenis was.....

Met groeten,
Arjan Kouwenhoven